De uitdagingen van Jabeur
Ons Jabeur, die haar stempel heeft gedrukt met drie Grand Slam-finales (op Wimbledon 2022, Wimbledon 2023 en de US Open 2022), vertelde dat ze een periode van depressie doormaakte zonder dat ze dat meteen doorhad. In juli nam ze daarom de beslissing om een pauze in te lassen, zodat ze met volle aandacht kon werken aan haar fysieke en mentale gesteldheid. Ondanks de behaalde successen voelde ze zich vaak down, waardoor haar eigen welzijn voorop kwam.
Jabeur noemt de WTA-kalender “onmenselijk” en zegt dat hij “dodelijk voor iedereen” zou kunnen zijn. Ze merkte op dat toernooien, zoals die in Doha en Dubai, zo kort op elkaar vallen dat spelers er echt onder lijden. Met krachtige woorden zei ze: “De kalender is in staat om iedereen te doden.” Zo laat ze mooi zien hoe zwaar de druk in de professionele tenniswereld is.
Hoe de kalender in elkaar steekt
Volgens de WTA staat het welzijn van de spelers voorop, maar daar komt wel wat bij kijken. Elke speler moet namelijk meedoen aan vier Grand Slam-toernooien, tien WTA 1000-toernooien en zes WTA 500-toernooien per jaar. Als ze een van deze evenementen overslaan, zitten er strafpunten aan hun ranglijst vast, wat de druk om altijd te presteren alleen maar groter maakt.
Jabeur heeft haar bedenkingen bij het idee om nog meer toernooien aan een al druk schema toe te voegen. Ze vindt dat niemand enthousiast is over WTA 1000-toernooien die binnen twee weken van elkaar gepland worden. Hierdoor lijkt het alsof spelers nauwelijks invloed hebben op hun eigen planning, en dat werkt natuurlijk niet voor hen.
Anderen aan het woord in de tenniswereld
Jabeur staat niet alleen in haar zorgen. Ook andere topspelers zoals Naomi Osaka, Emma Raducanu en Paula Badosa hebben seizoenen moeten inkorten vanwege fysieke of mentale redenen. Het groeiende aantal klachten binnen de tennisgemeenschap zet extra druk op de organizers om de kalender eens flink onder de loep te nemen, zodat die beter aansluit op de behoeften van de spelers.
Ondanks de glamour van tennis, laat de ervaring van deze spelers zien dat er serieuze problemen spelen. Het is duidelijk dat er iets moet veranderen zodat spelers niet alleen kunnen blijven presteren, maar ook echt gezond blijven.
Tijd voor een nieuwe wind
Jabeur’s openhartigheid heeft een bredere discussie op gang gebracht over hoe professionele sporten beter kunnen balanceren tussen competitie en welzijn. Dat meerdere toppers vergelijkbare ervaringen hebben, maakt de roep om aanpassingen binnen organisaties als de WTA alleen maar sterker.
Haar opmerkingen doen ons nadenken over hoe we naar sport kijken: moeten we alleen maar scoren, of staat het welzijn van de spelers evenveel op de agenda? Door haar eigen gezondheid voorop te stellen, laat Jabeur zien dat het oké is om soms even gas terug te nemen. Zo krijgen zowel fans als organisatoren de kans om de sport op een duurzamere manier in te richten voor iedereen die er dagelijks zijn uiterste best voor doet.
